Saat ve Cadı

Saat kaç diye sorardım,
İlk öğrendiğim şey saatti,
Ezanın saatini öğrendim,
Ve ezan okununca ağlardım.

Büyük dolap kıpırdar saat dörtte,
Ezan okununca dolapta,
Onlar gelirdi hep o saatte,
O yüzden ilk öğrendiğim şey saatti.

Küçük yeşil ayakları ve parmakları karşıyı gösterir-ken,
Arkamdaki pencerede bir uğultu...
Baktığımda pencereden; uzun parmaklı kadının gözleri,
Tam saat dörtte yanar
O yüzden ilk öğrendiğim şey saatti.

Bana bakar, gülümser ve camı tıklatır,
Saçları beyazlar içinde uçuşur,
Sonra yüzü tam o saatte açılır,
Bana geceyi gösteren kadın.
Tam dördü beş geçe kaybolurdu.
O yüzden ilk öğrendiğim şey saatti.
Ve ezan okununca ağlardım.

Salvo Noyan